bhagwat chapter 3.16 |
ब्रह्मोवाच
इति तद्गृणतां
तेषां
मुनीनां योगधर्मिणाम् ।
प्रतिनन्द्य जगादेदं विकुण्ठनिलयो विभुः ॥ १
॥
श्रीभगवानुवाच
एतौ तौ पार्षदौ मह्यं
जयो विजय एव
च ।
कदर्थीकृत्य मां
यद्वो
बह्वक्रातामतिक्रमम्
॥
२
॥
यस्त्वेतयो
र्धृतो
दण्डो भवद्भिर्मामनुव्रतैः ।
स एवानुमतोऽस्माभिः मुनयो देवहेलनात्
॥
३
॥
तद्वः
प्रसादयाम्यद्य
ब्रह्म
दैवं
परं हि
मे ।
तद्धीत्यात्मकृतं मन्ये यत्स्वपुम्भिरसत्कृताः
॥
४
॥
यन्नामानि
च
गृह्णाति लोको
भृत्ये
कृतागसि ।
सो
ऽसा
धुवादस्तत् कीर्तिं
हन्ति
त्वचमिवामयः
॥
५
॥
यस्यामृतामलयशः
श्रवणावगाहः
सद्यः
पुनाति जगदा
श्वपचाद्विकुण्ठः ।
सोऽहं भवद्भ्य उपलब्धसुतीर्थकीर्तिः
छिन्द्यां
स्वबाहुमपि वः
प्रतिकूलवृत्तिम्
॥
६
॥
यत्सेवया चरणपद्मपवित्ररेणुं
सद्यः क्षताखिलमलं प्रतिलब्धशीलम् ।
न श्रीर्विरक्तमपि मां विजहाति यस्याः
प्रेक्षालवार्थ इतरे नियमान् वहन्ति ॥ ७
॥
नाहं
तथाद्मि यजमानहविर्वितानेः
च्योतद्घृतप्लुतमदन्
हुत
भुङ्मुखेन ।
यद्ब्राह्मणस्य मुखतश्चरतोऽनुघासं
तुष्टस्य मय्यवहितैर्निजकर्मपाकैः ॥ ८
॥
येषां बि
भर्म्यहमखण्डविकुण्ठयोग
मायाविभूतिरमलाङ्घ्रिरजः किरीटैः ।
विप्रांस्तु को
न विषहेत यदर्हणाम्भः
सद्यः
पुनाति सहचन्द्रललामलोकान्
॥
९
॥
ये
मे
तनूर्द्विजवरान्दुहतीर्मदीया
भूतान्यलब्धशरणानि च भेदबुद्ध्या ।
द्रक्ष्यन्त्यघक्षतदृशो ह्यहिमन्यवस्तान्
गृध्रा रुषा मम कुषन्त्यधिदण्डनेतुः ॥ १०
॥
ये ब्राह्मणान्मयि धिया क्षिपतोऽर्चयन्तः
तुष्यद्
धृदः स्मितसुधोक्षितपद्मवक्त्राः ।
वाण्यानुरागकलयात्मजवद्
गृणन्तः
सम्बोधयन्ति अहमिवाहमुपाहृतस्तैः
॥ ११
॥
तन्मे
स्व
भर्तुरवसायमल
क्षमाणौ
युष्मद्व्यतिक्रमगतिं
प्रतिपद्य
सद्यः ।
भूयो ममान्तिकमितां तदनुग्रहो मे
यत्कल्पतामचिरतो भृतयोर्विवासः
॥ १२
॥
ब्रह्मोवाच
अथ
तस्योशतीं
देवीं
ऋषिकुल्यां सरस्वतीम् ।
नास्वाद्य
मन्युदष्टानां
तेषां
आत्माप्यतृप्यत
॥ १३
॥
सतीं व्यादाय
शृण्वन्तो
लघ्वीं
गुर्व
र्थगह्वराम् ।
विगाह्यागाधगम्भीरां
न विदुस्तच्चिकीर्षितम्
॥ १४
॥
ते योगमाययारब्ध पारमेष्ठ्यमहोदयम् ।
प्रोचुः प्राञ्जलयो विप्राः
प्रहृष्टाः
क्षुभितत्वचः
॥ १५
॥
ऋषय
ऊचुः
न
वयं भगवन् विद्मः तव
देव चिकीर्षितम् ।
कृतो
मेऽनुग्रह
श्चेति यदध्यक्षः
प्रभाषसे
॥ १६
॥
ब्रह्मण्यस्य
परं
दैवं ब्राह्मणाः किल
ते
प्रभो ।
विप्राणां
देवदेवानां भगवान्
आत्मदैवतम्
॥ १७
॥
त्वत्तः
सनातनो
धर्मो
र
क्ष्यते
तनुभिस्तव ।
धर्मस्य परमो गुह्यो निर्विकारो भवान्मतः
॥ १८
॥
तरन्ति
ह्यञ्जसा
मृत्युं निवृत्ता यदनुग्रहात् ।
योगिनः
स
भवान् किंस्विद्
अनुगृह्येत
यत्परैः
॥ १९
॥
यं
वै विभूतिरुपयात्यनुवेलमन्यैः
अर्थार्थिभिः
स्वशिरसा
धृतपादरेणुः ।
धन्यार्पिताङ्घ्रितुलसीनवदामधाम्नो
लोकं
म
धुव्रतपतेरिव कामयाना
॥ २०
॥
यस्तां विविक्तचरितैः
अनुवर्तमानां
नात्याद्रियत्परमभागवतप्रसङ्गः ।
स त्वं द्विजानुपथपुण्यरजः पुनीतः
श्रीवत्सलक्ष्म किमगा भगभाजनस्त्वम्
॥ २१
॥
धर्मस्य
ते भगवतस्त्रियुग त्रिभिः
स्वैः
पद्भिश्चराचरमिदं द्विजदेवतार्थम् ।
नूनं भृतं तदभिघाति रजस्तमश्च
सत्त्वेन नो वरदया तनुवा निरस्य ॥ २२
॥
न
त्वं द्विजोत्तमकुलं
यदिहात्मगोपं
गोप्ता
वृषः
स्वर्हणेन
ससूनृतेन ।
तर्ह्येव नङ्क्ष्यति शिवस्तव देव पन्था
लोकोऽग्रहीष्यदृषभस्य हि
तत्प्रमाणम्
॥ २३
॥
तत्तेऽनभीष्टमिव
सत्त्वनिधेर्विधित्सोः
क्षेमं
जनाय निजशक्तिभिरुद्
धृतारेः ।
नैतावता त्र्यधिपतेर्बत विश्वभर्तुः
तेजः क्षतं त्ववनतस्य स ते विनोदः ॥ २४
॥
यं वानयोर्दममधीश
भवान्विधत्ते
वृत्तिं
नु वा तदनुमन्महि निर्व्यलीकम् ।
अस्मासु वा य उचितो ध्रियतां स दण्डो
येऽनागसौ वयमयुङ्क्ष्महि किल्बिषेण
॥ २५
॥
श्रीभगवानुवाच
एतौ सुरेतरगतिं प्रतिपद्य
सद्यः
संरम्भसम्भृतसमा
ध्यनुबद्धयोगौ ।
भूयः सकाशमुपयास्यत आशु यो वः
शापो
मयैव निमितस्तदवैत विप्राः
॥ २६
॥
ब्रह्मोवाच
अथ
ते
मुनयो
दृष्ट्वा नयनानन्दभाजनम् ।
वैकुण्ठं तदधिष्ठानं विकुण्ठं च स्वयंप्रभम्
॥ २७
॥
भगवन्तं
परिक्रम्य
प्रणिपत्यानुमान्य
च ।
प्रतिजग्मुः प्रमुदिताः शंसन्तो वैष्णवीं श्रियम्
॥ २८
॥
भगवाननुगावाह यातं मा
भैष्टमस्तु
शम् ।
ब्रह्मतेजः समर्थोऽपि हन्तुं नेच्छे मतं तु मे
॥ २९
॥
एतत्पुरैव निर्दिष्टं रमया
क्रुद्धया
यदा ।
पुरापवारिता द्वारि विशन्ती मय्युपारते
॥ ३०
॥
मयि
संरम्भयोगेन निस्तीर्य
ब्रह्महेलनम् ।
प्रत्येष्यतं निकाशं मे कालेनाल्पीयसा पुनः
॥ ३१
॥
द्वाःस्थावादिश्य भगवान् विमान
श्रेणि
भूषणम् ।
सर्वातिशयया लक्ष्म्या जुष्टं स्वं धिष्ण्यमाविशत्
॥ ३२
॥
तौ तु गीर्वाणऋषभौ दुस्तरात् हरिलोकतः ।
हतश्रियौ ब्रह्मशापाद् अभूतां विगतस्मयौ ॥ ३३ ॥
तदा विकुण्ठधिषणात् तयोर्निपतमानयोः ।
हाहाकारो महानासीद् विमानाग्र्येषु पुत्रकाः ॥ ३४ ॥
तावेव ह्यधुना प्राप्तौ पार्षदप्रवरौ हरेः ।
दितेर्जठरनिर्विष्टं काश्यपं तेज उल्बणम् ॥ ३५ ॥
तयोरसुरयोरद्य तेजसा यमयोर्हि वः ।
आक्षिप्तं तेज एतर्हि भगवान् तद्विधित्सति ॥ ३६ ॥
विश्वस्य यः स्थितिलयोद्भवहेतुराद्यो
योगेश्वरैरपि दुरत्यययोगमायः ।
क्षेमं विधास्यति स नो भगवांस्त्र्यधीशः
तत्रास्मदीयविमृशेन कियानिहार्थः ॥ ३७ ॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां संहितायां
तृतीयस्कन्धे षोडशोऽध्यायः ॥ १६ ॥
Om Namo bhagwate vasudevay
जवाब देंहटाएंओम् नमो भगवते वासुदेवाय🙏🙏
जवाब देंहटाएं